Esther: “Als kind zorgde ik al voor mijn ouders en nu zorg ik voor mijn man en twee zonen. Ik had nooit in de gaten dat ik een mantelzorger was. Ik kende de term wel, maar betrok het nooit op mijzelf. Het zorgen voor mijn ouders vond ik vanzelfsprekend, iets dat door de maatschappij van je wordt verwacht. Zo voelde dat. Voor mijn man en zonen zorg ik vooral vanuit liefde. Ik vind het belangrijk dat zij gelukkig zijn en ze kunnen zijn wie ze zijn. Dat ik iedere dag voor hen zorg, hoort erbij. De liefde voor mijn gezin drijft mij.

Geen loze term
Vorig jaar ben ik met Mantelzorg Roosendaal naar een mantelzorgweekend geweest. Tijdens dit weekend draaide het eens niet om zorgen voor een ander, maar werd er voor míj gezorgd. Ik stond centraal en had dat nog nooit meegemaakt. Het voelde heel fijn, maar ik vond het tegelijkertijd ook doodeng. Het was een gevoel dat ik niet kende. Pas toen drong het tot mij door dat ik mantelzorger bén. Dat het geen loze term is, maar dat het echt iets betekent … mantelzorg is een hoop. Het is pittig en het is zwaar.

Eenzaam voelen
Ik vertel anderen niet snel over mijn situatie. We hebben een gezin met uitdagingen – meer uitdagingen dan bij andere gezinnen het geval is. Dat is de situatie waar ik in zit en waar ik mee moet dealen. Ik merk dat mensen snel een mening of oordeel hebben. Om die meningen niet te horen, deel ik mijn verhaal niet. Dat zorgt ervoor dat ik mij heel eenzaam voel. Ik ben veel op mijzelf aangewezen en mijn leven speelt zich voornamelijk af binnen de vier muren van ons huis. Ik zit in een klein cirkeltje. Kwam ik een bekende tegen, dan zette ik een masker op. Ik vertelde nooit hoe ik mij écht voelde.

Contact met andere mantelzorgers
Op een gegeven moment ging dit niet meer. Ik was zo druk met zorgen voor anderen, dat ik over mijn grenzen ben gegaan. Ik kreeg een burn-out en zat erdoorheen. Ik zocht hulp bij Mantelzorg Roosendaal en sindsdien probeer ik beter voor mijzelf te zorgen. Ik praat met de mantelzorgconsulent en doe mee aan verschillende mantelzorgactiviteiten, zoals het mantelzorgweekend. Ik ontmoet andere mantelzorgers met wie ik over mijn situatie kan praten. Er wordt niet gek van opgekeken, want iedereen zit in een zelfde soort situatie. Dat is een hele eye opener.

Wereld wordt weer groter
Het cliché is waar: je kunt niet goed voor een ander zorgen, als je niet goed voor jezelf zorgt. Ik neem nu stappen om zelf ook gelukkig te zijn. Ik stel mijzelf meer open en sinds kort heb ik met iemand heel goed contact. Ik heb een fijne vriendschap opgebouwd. Daarnaast ben ik heel creatief en daar kan ik mijn ei in kwijt. Ik probeer tijd vrij te maken voor mijn creatieve hobby’s en probeer daarbij ook buitenshuis dingen te ondernemen. Zo wordt mijn wereld weer groter.”

Luister ook naar de geluidsopname waarin Esther haar eerlijke verhaal vertelt.