Mantelzorg Roosendaal zet mantelzorgers centraal

Maar liefst één op de drie verleent vroeg of laat mantelzorg aan een partner, kind of ouder. Hoe vanzelfsprekend dit voor de mantelzorger misschien ook is, toch kan het een zware wissel trekken. “Om goed voor een ander te kunnen zorgen, moet je eerst voor jezelf zorgen”, weet Kitty Kiezenberg, mantelzorgconsulent bij Mantelzorg Roosendaal. “Onze organisatie begeleidt, informeert, adviseert mantelzorgers en biedt een luisterend oor.” Sandra Masseurs onderschrijft dit. Tijdens de vier jaar dat zij voor partner Ron zorgt, heeft zij veel steun gekregen van Mantelzorg Roosendaal. Samen met Ron doet zij haar verhaal. “Praat en aanvaard hulp”, is hun boodschap.

 

“Ik lag onder een vrachtwagen en viel ineens weg. Mijn collega’s hebben mij er onderuit getrokken.” Aan het woord is de 52-jarige Ron Masseurs die vier jaar geleden tijdens zijn werk werd getroffen door een hersenbloeding. Als bergingsmedewerker werd hij heel Europa doorgestuurd als er zware voertuigen onderweg waren gestrand. Die noodlottige dag was hij bij knooppunt De Stok bezig, toen het licht spreekwoordelijk uitging. In allerijl bracht de ambulance hem naar het ziekenhuis. Eerst in Breda maar daarna door naar Tilburg waar ze hem beter konden helpen. Zeven weken op de IC volgden. “Ik weet nog dat Sandra kwam en ik haar vroeg of ze wel oké was, maar van wat er daarna is gebeurd, weet ik niet veel.” “Ron kreeg er nog een aantal beroertes bovenop en een hersenvliesontsteking”, vult Sandra aan. “De artsen zeiden dat de patiënt dan meestal in coma raakt, dus Ron is door het oog van de naald gekropen.”

Grote zorgen om de toekomst
Ron bleek rechtszijdig verlamd en moest een langdurig revalidatietraject doorlopen. “Meteen al werd ik daarbij betrokken en daarmee was ik vanaf dat moment al mantelzorger”, blikt Sandra terug. “Ik moest hem helpen bij het aankleden, bij het eten, bij de transfers van en naar zijn rolstoel, enzovoort. Vervolgens brak een periode van trainen aan. Ron kwam kortere periodes naar huis waarbij hij steeds meer taakjes leerde op te pakken. Het huis moest worden aangepast, vanwege zijn beperkingen maar ook omdat Ron prikkelgevoeliger is geworden. Rust en structuur zijn heel belangrijk voor hem. Maatschappelijke Zorg meldde mij al in het beginstadium aan bij Mantelzorg Roosendaal. Achteraf ben ik daar zo blij om. Ik kreeg contact met Kitty en het eerste wat zij deed was luisteren. Zij leerde mij de zorgen die ik had voor de toekomst behapbaar te maken, door kleine stapjes te zetten. Rons emoties zijn behoorlijk uitvergroot na zijn hersenbloeding en beroertes. Hoe moest ik daar mee omgaan? Ook met die vraag kon ik terecht bij Mantelzorg Roosendaal en Kitty in het bijzonder.”

Ook kinderen zijn vaak mantelzorgers
Ron vindt het geen punt dat dit besproken wordt in zijn gezelschap. “Ik heb 80% moeten inleveren. Ik ben veranderd, wat niet gemakkelijk is voor Sandra”, zegt hij met opvallend veel zelfinzicht. “Het botst weleens tussen ons maar dat is toch overal?” Sandra beaamt dat. “Onze kracht is juist dat we alles tegen elkaar zeggen.” Kitty benadrukt dat dit fijn is maar dat het ook vaak voorkomt dat mantelzorgers pas hun hart durven te luchten in afwezigheid van de zorgvragers. “Zij voelen zich schuldig dat ze boos, verdrietig of uitgeput zijn of willen hun angst niet tonen aan de zorgvrager van wie ze zoveel houden. Wij bieden een veilige plek om deze gevoelens te ventileren, want dat is broodnodig om overeind te blijven. We zetten rollenspellen in om meer begrip tussen de betrokkenen te creëren en te leren hoe te reageren als emoties hoog oplopen. Ook organiseren we activiteiten waarbij lotgenoten elkaar kunnen ontmoeten en leggen verbindingen als extra hulp nodig is. Overigens kan iedereen kan bij ons terecht zonder verwijzing. Zelfs kinderen vanaf 7 jaar. Wist je dat één op de vier minderjarigen mantelzorgtaken vervult? Deze jongeren zijn niet anders gewend, terwijl deze verantwoordelijkheid niet past bij hun leeftijd, waardoor ze later psychosociale problemen kunnen krijgen. Zij verdienen dus de beste begeleiding. Zeker als je beseft dat alle mantelzorgers bij elkaar een besparing opleveren van € 22 miljard op jaarbasis.”

Het nieuwe normaal
Desgevraagd hebben Ron, Sandra en Kitty de nodige tips. “Je naaste verzorgen, gaat vaak gepaard met een gevoel van verlies”, zegt Kitty. “Een rouwproces dat tijd en energie kost. Het gaat altijd om de ander en het gevoel jezelf te verliezen sluipt erin. Onderschat het niet. Ik ben heel blij dat Sandra Mantelzorg Roosendaal een gezicht geeft. Zij omarmde direct de hulp die haar werd geboden en vond de moed en kracht om aan te geven wat ze wel en niet kon opbrengen. Sandra knikt instemmend. “Toen Ron in het ziekenhuis belandde, was ik net gestart met een baan en opleiding in de gehandicaptenzorg. Daarin leerde ik om een stapje terug te doen als ik het ook even niet meer wist en zo mijn kalmte te herwinnen. Het behalen van mijn diploma vormde een stip aan de horizon. Ik heb geboft dat Mantelzorg Roosendaal zo vroeg in het proces al ondersteuning bood én dat mijn omgeving zo begripvol is. Het helpt dat ik eerlijk mijn gevoelens uit en grenzen aangeef. Anders denkt iedereen al snel: die redt het wel. Dat ik hulp krijg bij de verzorging van Ron, zorgt ervoor dat onze relatie weer gelijkwaardiger wordt. Dat helpt om de situatie waarin Ron en ik leven als het nieuwe normaal te gaan beschouwen.”  En hoe ervaart Ron de kwaliteit van zijn leven? “Ik ben nog steeds een druk baasje en ik leer nieuwe methodes aan om te realiseren wat ik wil. Wel heb ik vrienden verloren omdat ik anders reageer. Dat vind ik niet leuk maar gelukkig ben ik twee dingen niet kwijt: mijn spraakvermogen én mijn humor.” “Dat klopt”, lacht Sandra, “daarin herken ik mijn Ron nog helemaal.”